Betere zorg begint met een goed gesprek
Pakweg de laatste vijfentwintig jaar van de vorige eeuw hadden mijn vrouw en ik lange tijd en zeer regelmatig contact met uiteenlopende zorginstellingen. Niet zozeer voor onszelf maar specifiek voor onze kinderen en ouders. De meeste contacten verliepen prima, maar zo nu en dan veroorzaakten die contacten bij ons lichte tot ook wel eens forse irritaties, omdat wij het gevoel hadden niet tijdig, onvolledig of helemaal niet geïnformeerd te zijn. Als we dat meldden werd daar meestal begrijpend op gereageerd, maar soms ook betuttelend. Voor alle duidelijkheid: aan de intenties van de behandelaars lag het niet, maar we voelden ons in die periode niet altijd daadwerkelijk betrokken bij belangrijke beslissingen.
De daaropvolgende twintig jaar verkeerden wij gelukkig in medisch laag vaarwater tot ik drie jaar terug tijdens een fietsritje totaal onverwachts werd getroffen door een hartinfarct. Met toeters en zwaailicht werd ik naar het ziekenhuis gebracht en lag ik ineens aan de monitor van de hartbewaking. Langzaam sijpelde het besef door dat het “kielekiele” was geweest. Een vriendelijk persoon in witte jas vroeg me of ik, als bepaalde situaties zich zouden voordoen, gereanimeerd wilde worden. Over “samen beslissen” gesproken…
Dat er sinds enige jaren de Wet inzake de geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO) van kracht was, was mij toen totaal onbekend. In die wet is onder meer geregeld dat patiënten het wettelijke recht hebben op informatie, zoals bijvoorbeeld het eigen medisch dossier en ook het recht om bij medische handelingen mee te beslissen. Nogmaals dit was mij toen echt niet bekend en ik vermoed dat ik niet de enige was. Toch wel raar als je je bedenkt dat inwoners van ons land de reputatie hebben zich verrekte goed bewust te zijn van hun rechten. Of willen we als we nog fris en fruitig in het leven staan liever (nog) niet aan dergelijke rechten denken?
Inmiddels werkt de zorg er hard aan om patiënten te betrekken bij belangrijke beslissingen tijdens hun zorgtraject. Dit wordt landelijk uitgerold onder de naam ‘Samen Beslissen’. Ook bij Basalt staat “Samen Beslissen” hoog op de agenda. Zo heeft Basalt veel tijd en energie gestoken in scholing en training van de medewerkers. Aan patiënten wordt actief gevraagd of zij het gevoel hebben dat ze tijdens hun behandeltraject daadwerkelijk konden meebeslissen over hun behandeling. Kortom, de medewerkers van Basalt zijn goed voorbereid om de dialoog over dit onderwerp met hun patiënten aan te gaan. Daarom is het zo belangrijk dat ook patiënten kennisnemen van “Samen Beslissen” en wat dit voor hen betekent. In de folder Samen Beslissen van Basalt staat op één A4-tje” zonder medische terminologie of beschouwingen het principe beschreven met wat handige tips. Gewoon eens lezen lijkt me, ook als je geen patiënt bent, maar bijvoorbeeld familielid van een patiënt.
De Cliëntenraad onderschrijft de inzet van Basalt wat betreft het samen beslissen volledig inclusief de daarbij gehanteerde stelling dat “Betere zorg begint met een goed gesprek”.
Deel dit bericht:
Terug